«Այս աշխարհի հայը» – Ֆարիդա Մալխասյան

«Այս աշխարհի հայը» – Ֆարիդա Մալխասյան

Այս աշխարհի հայը ձեզնից տարբեր է,

Մի քիչ ջրաղաց, մի քիչ բանբեր է։

Իր պատմությունից իրեն մնացած 

շեն ու ավեր է այս հայի տունը։

Քունը այս հայի մի քիչ կիսատ է,

Մի քիչ խրամատ է, մի քիչ գանգատ է։

Հպարտ ու տաք է իր շենուկացը։

Արտը այս հայի մի քիչ անմշակ է,

Խիղճը այս հայի մի քիչ ավերակ է,

Վերմակ է հավատքը նրա։ 

Սպիտակ է իր հացը։ 

Խաչը այս հայի մի քիչ կարմիր է,

Ու ցերեկով է քայլում այս հայը։ 

Սպիտակ է արցունքը նրա։ 

Անվերջ կրկնվող աղոթք ու վերք է

Այս հայի կյանքը։ 

Վանքը այս հայի հնուց քանդված է,

Բայց պատմությունը մարդո՜ւ, հավատի՜՝

Հրիստոսից առաջ ու հետո եղած,

Ասում է՝ քանդված վանքը աղոթքի

Դարձել է սեղան ապառաժ քարին։ 

Այս աշխարհի հայը մի քիչ տարբեր է.

Հողից ստեղծված՝ 

դրախտի գնով իր հողի տերն է։ 

Add Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *